خبرنگار روزنامه تماشا در این خصوص گفت: فصل جدید فوتبالی ایران در لیگ برتر و لیگ آزادگان به زودی آغاز خواهد شد و همه باشگاه ها و حتی ارکان فدراسیون همگی درگیر مسائل نقل و انتقالات و اتفاقات و حاشیه های پیرامون آن هستند.
به گزارش ایران ریپورتس، محمد رضا جوکار خبرنگار روزنامه تماشا در این خصوص تصریح کرد: شاید کمترین میزان توجه فدراسیون و اکثر باشگاه ها روی جایگاه و کیفیت ضعیف استادیوم های ورزشی باشد ، جایی که تماشاگران فوتبال بعضا در مسابقات بزرگ هم برای ورود به ورزشگاه دچار مشکل می شوند و در سایر مسابقات هم باید دغدغه امکانات اولیه نظیر پارکینگ مناسب ، تهیه راحت بلیط ، سکو های نامناسب و امکانات ساده دیگری به مانند محل آب خوری و تغذیه و حتی سرویس بهداشتی باشند.
وی ادامه داد: حتی در ورزشگاه های مورد تایید برای برگزاری مسابقات دسته اول لیگ آزادگان، بجز محدود شهرها ، وضعیت به مراتب بدتر هم می باشد و البته به همین ترتیب هر چه به لیگ های پایین تر میرویم کیفیت و استاندارد ورزشگاه و جایگاه تماشاگران هم پایین و پایین تر می رود.
او افزود: مشکل بزرگتر شاید اینجا باشد که حتی در بالاترین سطح فوتبال ایران و در پایتخت بزرگ ایران هم بصورت همزمان و یا در یک روز توان و امکانات برگزاری دو مسابقه مهم با تماشاگر وجود ندارد ، حتی اگر در روز تعیین قهرمان لیگ برتر باشد ، یک تیم بزرگ به اجبار باید بدون تماشاگر جشن احتمالی قهرمانی خود را بگیرد.
این فعال حوزه ورزشی در همین راستا خاطرنشان کرد: شاید اگر ذوق و شوق عده ای محدود از هواداران تیفوسی تیم ها نبود همان تعداد محدود تماشاگر را هم از دست میدادیم. در حالی که در اکثر استادیوم های کشورهای جهان اولین اقدام، تهیه امکانات اولیه برای راحتی تماشاگران است. چرا که خود باعث استقبال بیشتر از مسابقات فوتبال خواهد شد. و استادیوم های ورزشی خود بعنوان یک مکان تفریحی و سرگرمی برای مردم تعریف شده است.
کم تماشاگر ترین روزهای فوتبال ایران
جوکار عنوان کرد: روزگاری در فوتبال ایــران حتی برای مسابقات دوستانه تیم ملی در ورزشگاه آزادی کمتر از ۸۰ هزار تماشگر به ورزشگاه نمی آمدند، در رده باشگاهی هم به خصوص در شهرهای فوتبال خیز ایران ، مردم برای دیدن یک مسابقه فوتبال لحظه شــماری میکردند؛ استادیوم هایی که مملو از حضور تماشاگر می شدند و حتی برای دیدن مسابقات اســتان تهران، و یا داخلی سایر شهرستان ها ده ها هزار تماشاگر در ورزشگاه های ساده آن زمان حضور پیدا میکرد. و البته تا کنون در اکثر ورزشگاه ها هنوز با همان فرمت قدیمی ۲۰ الی ۳۰ سال پیش پذیرای تماشاگران است و کوچکترین تغییر و پیشرفتی نداشته است.
وی افزود: در همین شهر شیراز و ورزشگاه قدیمی ارتش در دهه ۶۰ و0 ۷ زمانی که تیمهای قدیمی مانند کما و مرصاد و برق شیراز، مسابقه داشتند، ورزشگاه پر از تماشاگر میشد و هر سکو مخصوص به یک محله شــهر شیراز بود. بساط چای و پتو و تخمه هم بود و لذتی وصف ناپذیر که برای دیدن تماشای یک مسابقه فوتبال بین مردم شیراز وجود داشت. و البته ناگفته نماند که هر محله هم حداقل یک فوتبالیست در تیم شهرش داشت و همین خود باعث استقبال بیشتر از مسابقات می شد.
محمد رضا جوکار بیان کرد: اما سال ها است که دیگر شور و شوقی نه فقط در شیراز، بلکه در سایر شهرهای ایران هم وجود ندارد؛ حتی در مسابقات لیگ برتر هم به جز معدود مسابقات سرخابی ها، به زور نیمی از ورزشگاه ها پر می شود.
دلایل عدم استقبال مردم برای ورود به ورزشگاه
وی افزود: دلایل مختلفی همان طور که اشاره شد از کیفیت ضعیف سکوها و امکانات ضعیف ورزشگاه ها ی ایرانی گرفته تا اُفت کیفیت و پایین آمدن سطح فنی مسابقات و نتیجه گرایی تیم ها که در این سالها بر فوتبال زیبا و تماشاگر پسند، ارجحیت یافته، از عوامل این اتفاق بوده اســت، اما شــاید مهمترین دلیل آن را میتوان مشکلات و درگیری های شخصی مردم در روزمرگی باشد.
جوکار خاطرنشان کرد: مسئولین هم به جای اینکه دغدغه جذب تماشاگر و درآمد بیشتر برای باشــگاه ها داشته باشند، حتی به خاطر خیلی مسائل، ورود همان تماشاگران محدود را هم به بهانه هــای مختلف محدود و تنگ تــر کرده اند. آنها به جای توسعه و مجهز کردن ورزشــگاه ها بــه جدید ترین تکنولوژی و فناوری های مورد نیاز و استفاد از ورزشــگاه به عنوان یــک مکان تفریحی و ورزشــی مناسبــب برای آسایش تماشاگران، دغدغه های دیگری را دنبال میکنند.
وی در پایان گفت: به جای کنتــرل فضای ورزشــگاه ها بــرای جلوگیری از ناهنجاری ها، آن را مکانی نامناسبــب و شــاید ناامن برای تماشاگران و نسل جوان کرده اند و طبق معمول صورت مسئله را پاک کرده و همیشه فقط مـردم و فرهنگ تماشاگران را مقصر عنوان میکننــد، در حالی که خود سال ها است قدمی برای ارتقای سـطح کیفــی و فرهنگی ورزشگاه ها و تماشاگران بر نداشته اند.
انتهای پیام/