برنامه‌های هفته شیراز درحالی برگزار شد که در غالب برنامه‌ها، خوی اشرافی‌گری به وضوح دیده می شد.
به گزارش ایران ریپورتس، بنابر مصوبه مجلس شورای اسلامی، پانزدهم اردیبهشت ماه به نام روز شیراز نامگذاری شده است، هفته ای که می تواند شیراز را از ابعاد مختلف مذهبی، فرهنگی و اجتماعی به دنیا بیش از پیش معرفی کند.
سومین حرم اهل بیت در ایران اسلامی به شهر فرهنگ و هنر و پایتخت فرهنگی کشور شهره عام و خاص است پس انتظار می رود که در اردیبهشت ماهی که دلها بی اختیار راهی شیراز می شود تا پس از زیارت حرم مطهر شاهچراغ، سری به شیخ اجل زده، دیداری با لسان الغیب داشته و پس از تماشای کاشی هفت رنگ شیرازی، سری هم به کوچه باغهای قصردشت بزند تا روح از بدن برای لحظاتی جدا شود، برنامه هایی فاخر و متناسب با جایگاه شیراز، جنت طراز برگزار گردد.
به گفته رئیس سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری شیراز در هفته شیراز امسال ۱۳ رویداد فرهنگی و هنری پیش بینی و برگزار شد که برخی از آنها جای تقدیر و تشکر دارد و اتفاقات میمون و مبارکی در بحبوحه کرونا تلقی شد اما در این میان چند نکته قابل تامل است که نیاز به توجه بیشتر متولیان فرهنگی شورا و شهرداری شیراز را می طلبید.
یکی از مهم ترین آموزه های دین مبین اسلام در بعد سیاسی و اجتماعی آن، توجه مسؤولان نظام اسلامی به قشر ضعیف و فقیر جامعه است. در این نگاه تمام مسؤولان باید دور از تبرّج و اشرافی گری زندگی کنند؛ زیرا این مراقبت از یک سو آنها را از خطر دنیاگرایی و دنیاپرستی دور می کند و از دیگر سو اعتماد طبقه محروم و مستضعف جامعه را نسبت به نظام اسلامی جلب می نماید.
اما در هفته شیراز می بینیم که در قالب‌های آن که ماهیتی فرهنگی، هنری و قابل دفاع داشتند اما در ورطه عمل، اشرافیت و لاکچری بودن از سر و روی آن می بارد.
چهارشنبه ۱۵ اردیبهشت همزمان با روز شیراز ساعت ۱۸:۳۰، مراسم گشایش نکوداشت هفته شیراز در مسجد نصیرالملک با حضور مدیران و مسئولان شهری برگزار شد. از بی نظمی و عدم هماهنگی سازمان فرهنگی شهرداری شیراز با اداره کل ارتباطات آن که بگذریم، به هدایای قیمتی و پذیرایی لوکس این سازمان برای وعده افطار می رسیم که خدا می داند با چه رقم هایی به یکی از گران ترین رستوران های شیراز واگذار شده بود.
یکی دیگر از برنامه های معاونت فرهنگی شهرداری شیراز که در هفته شیراز از آن رونمایی شد، خریداری آثار هنرمندان شیرازی به منظور حمایت از آنان بوده است، موضوعی که با مصوبه شورای شهر رقم خورده اما در عمل با سوالاتی مواجه است که این آثار از چه کسانی و بر چه اساسی خریداری شده است؟!
غالب برنامه های هفته شیراز امسال شاد و همراه با موسیقی بود و اتفاقا از چندین قطعه ویژه شیراز رونمایی شد، چند قطعه بازخوانی شد که بی شک برای شیراز و کشور ماندگار خواهد بود اما متاسفانه در اختتامیه این هفته می بینیم که یک خواننده غیرشیرازی قطعه شیراز را می خواند، اتفاقی که با واکنش اهالی فرهنگ و هنر شیراز و استان فارس همراه شد.
قطعه شیراز با حضور جمعی از مدیران و مسئولان در باغ زیبای عفیف آباد رونمایی و در کنسرتی زنده برای حاضرین اجرا شد. کسی منکر توان بالای موسیقیایی و صدای روح نواز سالار عقیلی، خواننده محبوب کشورمان نیست اما باید توجه کرد که قطعه شیراز برای شهر شیراز است، شهری که خواننده خوش ذوق و توانمند، کم ندارد.
ساخت و آواز قطعه شیراز توسط خواننده ای غیرشیرازی را از منظری که بسیاری از کارکنان قطار شهری شیراز چند ماهی است حقوق دریافت نکرده اند و یا پاکبان شهرداری شیراز که برای گذران زندگی اش اقدام به فروش کلیه خود کرده و موارد بسیار دیگری که در این شهر و در ارتباط مستقیم با شورا و شهرداری شیراز وجود دارد، نیز باید بررسی کرد، قطعه ای که خدا می داند چقدر پای تک تک شهروندان شیرازی آب خورده است.
متاسفانه اگر برنامه های هفته شیراز را بررسی کنید، هیچ اثری از برنامه هایی متناسب با سومین حرم اهل بیت بودن این کلانشهر ندارد، لقبی که از قضا در پی سفر رهبر معظم انقلاب به شیراز در اردیبهشت ماه داده شد اما گویا متولیان فرهنگی در شورا و شهرداری تنها پس از چند روز از سالگرد سفر امام خامنه ای، آن را به طور عمد و یا شاید به طور سهوی به فراموشی سپرده اند.
در پایان باید عنوان کرد که شیراز برای همه مردم است، از شرق تا غرب، از شمال تا جنوب، از فقیر تا غنی، از پیر تا جوان و در فرهنگ والای شیرازی اشرافیت، لاکچری بودن چندان جایی ندارد.
یادداشت از محمد صادقی
انتهای پیام/