بوریابافی در زرقان سابقه‌ای ریشه‌دار دارد؛ نسل‌های گذشته ما با استفاده از نی‌های روییده در دشت‌ها و مرداب‌های منطقه، حصیرهایی می‌بافتند که هم کاربردهای خانگی داشت و هم بخشی از روح و تاریخ منطقه به شمار می‌رفت
به گزارش ایران ریپورتس، هنر سنتی بوریابافی، که روزگاری بخش جدایی‌ناپذیر زندگی مردم زرقان بود، امروز در معرض فراموشی قرار گرفته است. فعالان فرهنگی و اجتماعی این شهر هشدار می‌دهند که این میراث ارزشمند، نیازمند حمایت فوری دستگاه‌های مسئول است.
بوریابافی در زرقان سابقه‌ای طولانی دارد و نسل‌های گذشته، از نی‌های روییده در دشت‌ها و مرداب‌های منطقه، حصیرهایی می‌بافتند که هم کاربرد خانگی داشت و هم بخشی از هویت فرهنگی مردم به شمار می‌رفت. کارشناسان بر این باورند که این هنر بومی می‌تواند علاوه بر حفظ اصالت، به عنوان یک ظرفیت فرهنگی و حتی اقتصادی برای منطقه مورد توجه قرار گیرد.
انجمن وفاق اجتماعی زرقان با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد:
«صدای نی‌ها، قصه‌ی حصیر و بوی طبیعت زرقان در خطر خاموشی است. هنر بوریابافی بخشی از روح و تاریخ این منطقه است و امروز بیش از هر زمان دیگری نیاز به توجه و حمایت دارد.»
این انجمن با اشاره به نقش‌محوری اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان فارس و همچنین استانداری فارس تأکید کرد که احیای این هنر می‌تواند با ایجاد کارگاه‌های آموزشی، حمایت از هنرمندان محلی و ثبت رسمی این هنر به‌عنوان میراث ناملموس، جان تازه‌ای به این ظرفیت بومی ببخشد.
در پایان این بیانیه آمده است:
«انتظار می‌رود مسئولان استانی با حمایت مؤثر، اجازه ندهند این هنر کهن زیر غبار زمان پنهان شود و فرصت انتقال آن به نسل‌های آینده از بین برود.»
