در سلسله یادداشت هایی به قلم توانمند مرتضی قبولیان که در سایت خبری تحلیلی ایران ریپورتس منتشر میشود، به بررسی و تحلیل جامعه مدنی میپردازیم. با قسمت اول این سلسله یادداشت ها همراه باشید.
یک موضوع که چندین سال هست جوان‌ترها ( متولدین ۵۷ به بعد) عمومأ به کسانی که در تظاهرات آن زمان شرکت کردند می‌گویند این است که، چرا دست به چنین کاری زدند که امروز ما با این همه چالش روبرو باشیم؟
حالا من می‌خواهم از همه، و از جمله از همان‌ها سوال کنم که، برای آینده در حال ساخت چه جامعه‌ای هستید؟
می خواهم درخواست کنم تا با هم رفتار مدنی را تمرین کنیم و آنچه لازم است تا یک جامعه شکل مدرن و درست به خود بگیرد را بدون هیچ هزینه انجام دهیم.
شاید به نظر ساده و کم ارزش جلوه کند، اما باور کنید بارها از زبان هم شنیده‌ایم که در فلان کشور اروپایی، مردم پشت چراغ قرمز می‌ایستند، یا با حیوانات مهربانند. خب انجام این کارها که ما حسرت آن را داریم چه هزینه‌ای برای ما دارد؟
توی این متن و احتمالاً چند متن دیگر می‌خواهم خواهش و پیشنهاد کنم یک سری کارها را انجام دهیم و باور داشته باشیم که با یک گل بهار خواهد شد، و هیچ به این فکر نکنیم که دیگران انجام نخواهند داد و فایده‌ای ندارد، چرا که حتماً فایده دارد، همان اروپا یک شبه به این فرهنگ شهری و قوانین مدنی دست پیدا نکرده. بیایید برای آیندگان، جامعه بهتری به ارث بگذاریم.
از همین امروز، حتما کرایه تاکسی را به نرخ مصوب پرداخت کنیم، و در شیراز که ۶ هزار تومن است، بیشتر پرداخت نکنیم.
در این رفتار، چند چیز نهفته است.
اولا یاد می‌گیریم حق خودمان را بگیریم. (اگر توان گرفتن هزار تومن را تمرین کنیم، توان گرفتن حقوق بیشتر را هم خواهیم داشت)، و راننده هم یاد می‌گیرد بیشتر از عدد تعیین شده نگیرد.
هیچ وقت خارج از ایستگاه سوار اتوبوس نشویم و درخواست پیاده شدن در خارج از ایستگاه را هم نداشته باشیم.
انجام این امور هیچ هزینه‌ای ندارد، و هیچ حکومتی هم شما را دستگیر نخواهد کرد، اما جامعه به طرف قانونمند شدن پیش رفته است.
کارهای بزرگ، حاصل انجام کارهای کوچکِ درست هستند.
منتظر پیشنهاد تمرینات بعدی باشید.