در سلسله یادداشت هایی به قلم توانمند مرتضی قبولیان که در سایت خبری تحلیلی ایران ریپورتس منتشر میشود، به بررسی و تحلیل جامعه مدنی میپردازیم. با قسمت دوم این سلسله یادداشت ها همراه باشید.
تصور من این است که پلیس فاسد نداریم، بلکه مردمی داریم که برای گریز از قانون، پلیس فاسد بوجود میآورند.
کارمند زیر کار در رو و رشوه بگیر هم توسط مردم ساخته میشود.
چند وقت پیش، یکی از آشنایان میگفت با دوستانش برای تفریح و خرید رفته سوپرمارکت که پلیس حدس میزند مشرب الکی همراه دارند. خودَش گفت با دوستان هر کدام چهارصد هزار تومن جمع کردیم و گذاشتیم کف دستِ آقای پلیس. (انگار چهار پنج ملیون شده).
حالا اگر از همین فرد سوال شود که پلیس رفتارش در ایران چطور است، حتما ناراضی خواهد بود و حتماً هم خواهد گفت رشوه بگیر است، اما نقش خودش در رشوه دادن را نادیده میگیرد.
(اینکه آیا باید نوشیدن الکل آزاد شود و از این دست مسائل، ربطی به رشوه دادن ندارد، مسیر تغییر قانون، رشوه دادن نیست.)
گاهی، شاید هم اغلب، وقتی کارمان با شهرداری میافتد یا ادارات دولتی، داستان زیر میزی اتفاق میافتد.
هم آن پلیس، هم این کارمند قطعا نمیتوانند کار غیر قانونی انجام دهند. پس این ما هستیم که به جامعه ساخت میدهیم.
اگر کار خلاف انجام دادیم، باید منتظر قرارگرفتن در برابر قانون باشیم. اگر در حال ساخت و ساز هستیم، باید تن به قواعدِ شهرداری بدهیم. باز هم تأکید میکنم، اگر قانونی اشتباه است، راهش دور زدن قانون، آن هم با رشوه دادن نیست.