شورای شهر شیراز خیابان روبروی آرامگاه حافظ موسوم به گذر حافظیه را به نام استاد شجریان نامگذاری کرد.
شورای شهرشیراز در اقدام اخیرخود مصوبه ای باعنوان نامگذاری یک خیابان بنام استادشجریان، چهره مطرح موسیقی و آواز کشور در شیراز داشت. اگرچه نفس نامگذاری مکان و یا خیابان وگذری درشیراز، مهد شعر و ادب و هنر به نام این هنرمند ملی خوب و قابل تقدیر است اما اصرار اعضای شورای شهر به لغو نام حافظ از خیابانی که ده ها سال بنام این شاعر جهانی بوده و در محاورات عمومی و مردمی هم به همین نام (خیابان حافظ) مطرح است، جای تعجب دارد.
ساحت مقدس هنر و هنرمندان را هرگز با اینگونه اقدامات احساسی، هیجانی و عجولانه سازگار نیست و شجریان و امثال شجریانها را علیرغم همه محبوبیت هایی که در نزد مردم دارند، نباید باچهره های بزرگ و ماندگاری همچون فردوسی، حافظ و… قیاس کرد.
فحوای این سخن دلیل برمخالفت بانامگذاری خیابانی در این شهر به نام وی و دیگر مفاخر و هنرمندان ملی نیست، بلکه روی سخنم باعزیزان اعضای شورای شهر و شهرداری است که قبل از اتخاذ چنین تصمیمی ورای به چنین طرح و پیشنهادی باید ملاحظات مختلف و توقعات گوناگون سایر وابستگان به دیگر هنرمندان استانی و ملی را در نظرگرفته و به همه جوانب این نوع مصوبه فکر و دقت نظر میکردند.
امیدواریم درنامگذاری های شهری با درنظر گرفتن شرایط حال و اینده و مقتضیات هنر و فرهنگ بومی و ملی اقدامات و تصمیماتی داشته باشیم که تبعات کمتری را به دنبال داشته باشد یا بیشترین رضایت ها وکمترین نارضایتی های عمومی را در این خصوص به دنبال داشته باشد.
قطعا شیراز و فارسیان باید درحفظ و صیانت از داشته های خود بیش از پیش بکوشند و نمایش هنردوستی و مهمان نوازی و تکریم چهره های علمی کشور را باچهره های جهانی و افتخارات عالمگیر خود گره نزنند زیرا با اینگونه اقدامات و امور است که ضرب المثل معروف “شیرازیِ خودگداز و غریب نواز” بیش از گذشته معنا و مفهوم پیدا میکند.
*سیدمحی الدین حسینی ارسنجانی؛ روزنامه نگار