یکی از مسائلی که این روزها زیاد به چشم میخورد مساله منفعت طلبی و حزب باد بودن است. در باب این مساله قبلا مطالبی را گفته شده بود لیکن اینک به جهت اهمیت مساله نیاز است قدری بیشتر تشریح شود.
به گزارش ایران ریپورتس، حزب باد بودن به افرادی اطلاق میشود که درست و نادرست را تشخیص نمیدهند و نیازی هم به تشخیص آن ندارند چرا که حزب بادی ها راه معینی ندارند و به هر چه که پیش می آید همان را می روند . این افراد کاری به اعتقادات ندارند و صرفا منافع شخصی خود اولویت آنها است و در مواجهه با اعتقادات و منافع، صرفا منافع را ترجیح میدهند به عبارتی دیگر این افراد هرهری مذهب هستند. اگر چه ظاهرا دیندار هم باشند اما وقتی پای منافع شخصی که به میان بیاید اصول مذهب خود را هم فراموش میکنند. هرهری مذهب کسی است که همه چیز را برای لذت خود میخواهد. دین را برای منافعش میخواهد مراسم مذهبی را برای همین مفهوم و حتی ولایتمداری را تا جایی می خواهد که با منافع شخصی خود تعارضی نداشته باشد. این افراد همه چیز و همه کس برایشان السویه است و فقط خودشان هستند و نفسشان. این گونه افراد تنها از یک قشر خاص و یا تفکر خاص نیستند حتی میان متدینان نیز چنین اشخاصی دیده میشوند فارغ از ظاهر، لباس، پوشش، شغل و . . . .
این افراد نوعا ریاست طلب و جاه طلب هستند. همان گونه که مشخص است کسی که در وادی ریاست طلبی و جاه طلبی قرار گرفت دیگر اخلاق، معنویت ، ارزش ها برایش بی معنی خواهد شد و برای به دست آوردن و یا حفظ مسئولیت و شرایط خود پشت پا به ارزش ها میزند.باید همیشه در صحنه باشند یا باتصرف پست و یا با هیاهوی رسانه ای.
بیماری طلحه و زبیر و بسیاری دیگر از پیاده شدگان از قطار انقلاب اسلامی همین است چرا که افرادی با چنین ویژگیهایی، شایستگی مسئولیت و انتخاب شدن را حتما ندارند و از این بالاتر حرص زدن و چنگ انداختن برای کسب قدرت سنخیتی با ولایتمداری ندارد.
با این مقدمه باید اشاره ای به مساله ای مهم که جریان انقلابی شیراز گریبانگیرش شده است بنمایم. یکی از ضرورتهای جریان انقلابی در شیراز پوست اندازی است و باید این گفتمان اصیل را با حذف چهره های جاه طلب و تشنگان قدرت حفظ نماید، چرا که حزب باد بودن و هرهری مذهب بودن برخی از آنان ثابت شده است.
افرادی که برای کسب و یا حفظ موقعیت خود به چند ده جریان خودی و غیر خودی متوسل میشوند که شرایط را حفظ کنند و برای این هدف به هر کسی و هر جریانی متوسل میشوند.
چگونه است که در این سومین حرم اهل بیت فقط برخی مجوز دارند که به هر کسی دوست دارد بد و بیراه بگوید و هیچ کس هم نمیتواند به آنها حرفی بزند؟ مگر چه حاشیه امنی وجود دارد؟ براستی چرا کسی به این یاوه گویی ها تو دهنی نمیزند؟ با چه پشتوانه ای به همه تهمت می زند و انگار نه انگار در این شهر کسی نیست که جلوی یاوه گویی ها را بگیرد.
برای این افراد انقلاب و نیروهای انقلاب تا وقتی خوب است که ظرفیتش برای آنها خرج شود و اگر خودشان منتفع نباشند ایراد از جریان است نه خودشان. حتی فهرست سیاسی تا جایی خوب است که نام آنها درون آن باشد اما اگر درون آن نبودند فهرست ها و جریانات معیوب و به درد نخور معرفی میشود چرا که میزان را خودشان می بینند.
الحمدلله انقلاب در حال عبور از این چهره هاست چرا که باید زودتر نیز این اتفاق می افتاد چهره های تکراری و سوخته که جاه طلبی آنها تمامی ندارد را باید پس زد چرا که محترمانه کنار برو نیستند.
تاریخ اسلام و تاریخ انقلاب را همه خوب میدانیم اما آنجایی مشکل پیش می آید که میخواهند مصادیق را مشخص کنند. هستند طلحه و زیبرهایی که به خاطر حب جاه و مقام از ارزش ها عبور کردند و اینک هم هستند کسانی که از آبروی جریان انقلاب اعتبار کسب کردند و اینک رو در روی رفقای هم فکر خود قداره کشی میکنند به طور حتم این کار برای رضای خدا نیست و نشان میدهد که پایبندی افراد به گفتمان چقدر است.
جریان انقلابی با این تفکر انحصار طلب مشکل دارد و نمیپذیرد که افرادی فقط خودشان را ببینند و دیگران بالاخص چهره های جوان را به حساب نیاورند. وجود چنین تفکرها و عملکردهایی باعث شده است که جریان انقلابی در حال حاضر و در این موقعیت حساس، برای انتخاب برخی مسئولیتهای بسیار حساس و مهم دچار بحران نیروی انسانی شود.
خطاب به این افراد هرهری مذهب باید گفت که دوره عربده کشی های سیاسی، لمپنیستی و حذف افراد دلسوز گذشته است به فضل خداوند، جوانان انقلابی و گام دومی انقلاب با جاه طلبان هرهری حتما تسویه حساب خواهند کرد.
به قلم دکتر جعفر طاهری
انتهای پیام/