همه شهرداری می توانند در ورزش هزینه کنند جز شیراز شهرداری شهری همانند بوشهر چند سالی است که توانسته نام شاهین را دوباره زنده کند اما …
در راستای رعایت الزامات قانونی و مقررات جاری کشور در خصوص نحوه تیمداری با توجه به بررسی‌ها بعمل آمده متاسفانه به علت ممنوعیت هرگونه هزینه توسط نهادهای دولتی و عمومی و نهادهای وابسته در ورزش حرفه‌ای که به طریقی وابسته به قانون مدیریت خدمات کشوری هستند، امکان تیمداری را نمی دهد »
سوال اساسی اینجاست اگر شهرداری شیراز نمی توانست در فوتبال، تیمداری کند چرا صحبت از احیای برق را زدند و موجی از امید و غرور را در شهر شیراز زنده کرد؟ اساسا چه فرقی بین تیمداری در لیگ یک و لیگ برتر و دربین سایر شهرداری ها وجود دارد؟
و سوال مهم تر چرا قوانینی که وضع می شود ضد ورزش و فوتبالی است؟ در حالی که می بینیم در دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس هزار و یک جور هزینه می شود که تماشاگر وارد استادیوم شود. حتی هزینه های سفر تماشاگر از کشوری به کشور دیگر پرداخت می شود تا بازی های فوتبال با حضور تماشاگر برگزار شود. این البته خیلی عجیب نیست.
*ورزش بهترین سلاح برای مبارزه با ناهجاری های اجتماعی است*
چه ورزشی بهتراز فوتبال که پرطرفدارترین است. در کشورهای توسعه یافته این باور نزد قانونگذار وجود دارد که هزینه برای فوتبال هزینه برای چند بازیکن و مربی نیست.هزینه برای غرور و شادی مردم و هم چنین پر کردن اوقات فراغت آنهاست و حضور تماشاگر در فوتبال موجب می شود تا ذهنش یک تفریح خوب را در اجتماع برای سرگرمی انتخاب کند و این به بهبود شرایط روحی و روانی جامعه منجر می شود.
باید آگاه باشیم برق شیراز برای هر بازی دست کم 15 تا 20 هزار نفر تماشاگر را به استادیوم می کشاند. از معدود تیم هایی بود که همه بازیکنانش در رده های سنی مختلف در لیگ برتر بازی می کنند.
شهرداری شیراز نمی تواند برای ورزش و فوتبال هزینه کند. اساسا چرا قوانین ما ضد ورزشی و فوتبالی است؟ چطور است حتی تیم های بدون طرفداری چون سایپا و پیکان منعی برای هزینه در فوتبال ندارند اما شهرداری شیراز نمی تواند برای ورزش و فوتبال هزینه کند؟ اگر شهرداری یک نهاد دولتی است تا جایی که ما اطلاع داریم ایران خودرو و سایپا هم دو شرکت دولتی بشمار می روند که اگر دولتی نبودند دولت مانع از ورود ماشین های خارجی به کشور برای حمایت از خودروسازان داخلی نمی شد.
نیاز به اشاره نیست در کشورهای توسعه یافته قانون حق پخش سال های سال است وضع شده اما در ایران مجلس تا کنون کمکی به اجرای این قانون نکرده و امروز به همین دلیل خیلی از باشگاه های ما دچار مشکلات مالی هستند. از تبلیغات محیطی هم چیز زیادی گیر باشگاه ها نمی آید و دست آخر هم قوانینی وضع می شود که ارگان های دولتی نتوانند برای فوتبال هزینه کنند. البته هزینه برای شادی و غرور مردم که به یقین دستاوردش از دهه ها طرح عمرانی بیشتر است. مردم شیراز از استاندار انتظار دارند صحبتی با وزارت کشور داشته باشد و آقای وزیر را متقاعد کند شهرداری هم چنان از تیم دوست داشتی و پرطرفدار برق حمایت کند. قوانین همه دست نوشته هستند که به سود مردم قابل تغییرند.
*علی اکبر زارعی