طی روزهای اخیر، خبر حمله دردناک سگهای ولگرد به یک کودک ۱۱ ساله از اتباع افغانستان در حاشیه یکی از شهرک‌های شهر شیراز و فوت او بر اثر شدت جراحات وارده و زخمی شدن مادرش، بار دیگر جامعه را در برابر این پرسش قرار داد که با سگهای ولگرد چه باید کرد و چرا این زخم کهنه هیچگاه درمان نمی‌شود و هر از چندی به یک تراژدی غمبار منتهی شود؟
سگهای ولگرد از کجا می‌آیند؟
شاید باور این مساله سخت باشد اما بخش زیادی از سگهای ولگرد، همان سگهای تزئینی و فانتزی هستند که روزی توسط برخی شهروندان به عنوان حیوان خانگی خریداری می‌شوند و پس از چندی، به علل مختلف ازجمله مسائل بهداشتی و گران بودن هزینه نگهداری، در حاشیه شهرها رها می‌شوند و با توجه به نرخ بالای زاد و ولد سگ‌ها، حاشیه شهرهایی چون شیراز و تهران عمدتا مملو از سگهای ولگرد است و این سگ‌ها، بزگترین جامعه مهاجم به انسان تلقی می‌شوند چه از حیث بیماری‌های مشترک انسان و حیوان و چه از نظر حمله به انسان به قصد آسیب.
چه باید کرد؟
طبق قانون، بیشترین وظیفه درخصوص جمع‌آوری، نگهداری، عقیم‌سازی و ایمن‌سازی سگهای ولگرد بر عهده شهرداری‌هاست و شهرداری‌ها به ویژه در کلان‌شهرها مکلف به “ایجاد مرکز کنترل حیوانات مزاحم” هستند.
در این میان اگر بودجه مناسب و توجه کافی به این بخش معطوف نشود و تصور کنیم سگهای ولگرد ضرری برای انسان‌ها ندارند، هر از چندی باید به سوگ دردمندانه کودکی معصوم بنشینیم و این، جدای از تبعات شیوع خاموش بیماری‌هایی چون هاری و سالک در حاشیه شهرها به دلیل تماس انسان با سگ آلوده و بیمار است.
علاوه بر این، در بسیاری از کشورهای دنیا وقتی حیوان خانگی به فردی فروخته می شود، مسئولیت و عواقب رفتار آن حیوان همواره بر عهده مالک است اما در کشور ما، حیوانات خانگی بدون شناسنامه و هویت و #مسئولیت_اجتماعی به افراد واگذار می شوند! به همین دلیل است که آنهایی که زمانی سگ را به عنوان حیوان خانگی خریداری کرده و سپس آن را بی حساب و کتاب و بدون توجه به مسئولیت‌های مدنی، در حاشیه شهر رها می‌کنند، امروز در این خون به ناحق ریخته شده مسئولند.
بنابراین اگر می خواهیم مادری دیگر بر اثر حمله سگهای ولگرد در عزای کودک معصومش ننشیند، حاکمیت و شهروندان باید هردو به مسئولیت‌های اجتماعی که در قانون برای آنها تعریف شده پایبند باشند.
انتهای پیام/